MESNA ZAJEDNICA DOBRICA Mesna zajednica Dobrica

O preduzeću

Mesna zajednica Dobrica |

 Mesna zajednica Dobrica broji 900 stanovnika. Već dugi niz godina radimo veoma kvalitetno. Nalazimo se na adresi Svetog Save 73. 

Ističemo se dobrom radnom etikom, korektni smo i uvek poštujemo sve dogovore. Mesna zajednica Dobrica radi veoma kvalitetno od osnivanja. 

Prvi put se Dobrica pominje 1425. godine, kada pripada Kevinskom komitatu. Mesto su posetili 1660. godine kaluđeri manastira Pećke patrijaršije, i zapisali nekoliko priložnika Srba. Austrijske vojne vlasti popisale su 1688/1689. godine u Dobrici 40 domaćinstava.

Mesna zajednica Dobrica

Učitelj Jovan Berić je objavio narodno predanje o postanku imena nekih banatskih sela (Margita, Dobrica, Jarkovac), kroz priču. Tako je Dobrica dobila ime po mladiću, koji je pošao da prosi voljenu devojku Margitu, za vreme austrijsko-turskog rata 1739. godine.

Na nesreću upali su Turci iz Pančeva, i isekli sabljama zaljubljeni par i njihove porodice. U Dobrici je 1885. godine održan vašar dva puta: o Đurđevdanu 23-26. maja, i 23-26. septembra, a dva dana pre marveni vašar; svake srede nedeljna pijaca.

Godine 1716. godine dodeljena je Dobrica Pančevačkom dištriktu, a 1717. godine imala je 15 kuća. Godine 1742. prešlo je naselje u sastav Bečkerečkog distrikta. Prebegle srpske porodice iz Otomanske imperije upućene su 1744. godine da se ovde nasele.

Tek u polovini toga veka, došlo je do brojnog porasta stanovništva, usled doseljavanja pomoriških graničara, pa je 1773. godine popisano čak 133 kuće. Kada je kao štacija ušla u sastav Ilirsko-banatskog puka, carski revizor Erler 1774. godine beleži, da u mestu Dobrici žive samo Srbi stanovnici.

Naseljavanjem Rumuna u vojnu granicu, njegov karakter postaje mešovit, što će biti problem kod kasnijeg kanonskog odvajanja. Po zvaničnom mitroplijskom popisu iz 1865. godine u Dobrici je bilo 2410 žitelja, od kojih Srba 1326, a Rumuna 1084. Većina Rumuna nije htela da se odmah odeli od Srba, ali pod pritiskom svojih sunarodnika (posebno je bio aktivan jedan Uzdinac)oko 1900. godine pokreću sudsku imovinsku parnicu. Mladi dobrički sveštenik Maksim Vujić (administrator 1898-1903) sa serijom novinskih napisa, pokreće u javnosti kampanju protiv tzv. „Romanske najezde“. Ističe se kao glavni branilac srpskih interesa, koji sastavlja i zvanični odgovor u sudskoj parnici. Sve bitne detalje mesnih razmirica pop Vujić je naveo u svojoj knjizi (1902): "Pravoslavna srpska parohija u Dobrici, krajem 1901. godine". Po prvostepenoj presudi budimpeštanskog sudbenog stola, srpskoj crkvenoj opštini su pripali: crkva (vredna 64.000 kruna), crkvene utvari (2443 k), parohijski dom (vredan 3000 k), jedna parohijska sesija (12240 k), od crkvene zemlje - 4 dela (vrednih 2913 k), i sva aktivna potraživanja, koja su iznosila 11569 kruna. Ukupna vrednost dobijenog imetka je iznosila 96165 kruna.

Rumuni su dobili samo naizgled manje, jer ih je tada bilo brojčano četiri puta manje od Srba - samo 400 duša. Dato im je tada: jedna parohijska sesija, ostale crkvene zemlje, odšteta za crkvu u iznosu 25.640 k, kao i parnički troškovi. Celokupan iznos bio je 44.070 kruna. Po mišljenju Srba oni su bili oštećeni, jer je posed odvajkada bio srpski, a Rumuni su se priključili kasnije, što sud nije uzeo u obzir.

Već je tada postojala rumunska crkva u selu, u kojoj se odvijala služba na njihovom jeziku, a dosuđena aktivna potraživanja su bila mahom dugovi istih tih Rumuna. Zajedničko je ostalo kao nepodeljivo, pravoslavno groblje.

Stanovništvo ove opštine se pretežno bavi poljoprivredom, oko 90 % stanovništva.

Kancelarija mesne zajednice je otvorena svakog radnog dana od 7 do 14h.

Galerija

• Upiti (0)
• Komentari (0)